- dopaść (się)
- dopaść (się) {{/stl_13}}{{stl_7}}ZOB. dopadać (się) {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
dopaść (się)
Look at other dictionaries:
dopadać się – dopaść się — {{/stl 13}}{{stl 7}} łapać się, dosięgać jeden drugiego; spotykać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jak tylko się dopadły, nie było końca rozmowom. Gdy się dopadną, bójka rozgorzeje na nowo. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dopaść — I dk Vc, dopaśćpadnę, dopaśćpadniesz, dopaśćpadnij, dopaśćpadł, dopaśćpadnięty, dopaśćpadłszy dopadać ndk I, dopaśćam, dopaśćasz, dopaśćają, dopaśćaj, dopaśćał, dopaśćany 1. «szybkim biegiem, pędem zbliżyć się do kogoś lub czegoś, dobiec,… … Słownik języka polskiego
dopadać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dopadaćam, dopadaća, dopadaćają, dopadaćany {{/stl 8}}– dopaść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, dopadaćpadnę, dopadaćpadnie, dopadaćpadnij, dopadaćpadł, dopadaćpadła, dopadaćpadli, dopadaćpadnięty {{/stl 8}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skok — m III, D. u, N. skokkiem; lm M. i 1. «oderwanie się na chwilę od jakiejś powierzchni poprzez odbicie się nogami; zeskoczenie z wyższego miejsca na niższe» Skoki kangura, żaby. Skok z okna. Biec, pędzić itp. wielkimi skokami. ◊ Jednym skokiem, w… … Słownik języka polskiego
dobrać — dk IX, dobraćbiorę, dobraćbierzesz, dobraćbierz, dobraćbrał, dobraćbrany dobierać ndk I, dobraćam, dobraćasz, dobraćają, dobraćaj, dobraćał, dobraćany 1. «wziąć więcej, dołożyć, dopełnić» Dobrać sobie zupy, deseru. Dobrać materiału na garnitur. 2 … Słownik języka polskiego
dorwać — dk IX, dorwaćrwę, dorwaćrwiesz, dorwaćrwij, dorwaćrwał, dorwaćrwany 1. «dokończyć rwania, wyrywania, wyrwać do końca» Dorwać chwasty z klombów. 2. «narwać więcej, dodać do już zerwanego» Dorwać trochę bzu, jaśminu. dorwać się pot. «znaleźć… … Słownik języka polskiego
byle — «spójnik» a) «przyłączający zdania lub ich części, oznaczające cel lub skutek, ku któremu zmierza czynność zdania nadrzędnego; wzmocnione aby, aby tylko; także: oznaczające warunek, zwykle pożądany» Bylem mógł, przyjadę. Poradzę sobie, bylebym… … Słownik języka polskiego
dogonić — dk VIa, dogonićnię, dogonićnisz, dogonićgoń, dogonićnił, dogonićniony rzad. dognać dk I, dogonićgnam, dogonićgnasz, dogonićgnają, dogonićgnaj, dogonićgnał, dogonićgnany doganiać ndk I, dogonićam, dogonićasz, dogonićają, dogonićaj, dogonićał,… … Słownik języka polskiego
doskoczyć — dk VIb, doskoczyćczę, doskoczyćczysz, doskoczyćskocz doskakiwać ndk VIIIb, doskoczyćskakuję, doskoczyćskakujesz, doskoczyćskakuj, doskoczyćiwał 1. «skacząc osiągnąć zamierzoną odległość lub wysokość» Młody zawodnik doskakiwał na odległość 6 m.… … Słownik języka polskiego
sus — m IV, D. a, B.=M. a. D., Ms. sussie; lm M. y «długi skok» Długie, gwałtowne, szybkie susy. Kocie, rysie susy. Biec, pędzić, sadzić susami. ◊ Dać susa gdzieś, przez coś «wykonać długi skok, skoczyć gdzieś, przez coś» ◊ Znaleźć się, wpaść gdzieś,… … Słownik języka polskiego
